Analoge telefonie introductie
Analoge telefonie, de oudste vorm van telefonie dat tot aan de 90-er jaren de basis vormden van het communiceren over koper. Verbindingen over twee koperdraden waar een analoog signaal over werd getransporteerd. Het spectrum dat hiervoor werd gebruikt ligt tussen de 400 tot 3400 hertz en zorgden voor een duidelijk en helder verstaanbaar geluid.(de techniek volgens de uitvinder Bell).
De spanning die word gebruikt ligt tussen de 48 en 60 Volt. Doormiddel van het varieren van de stroom door de geleider, wordt de informatie overgebracht. Het telefonie-netwerk is een circuitgeschakeld netwerk. Dit betekent dat er continu verbinding is met de andere kant.
Om meerdere gesprekken over het netwerk te kunnen laten plaatsvinden(alleen tussen de centrales onderling) werd ook wel gebruik gemaakt van pakket geschakelde verbindingen. Hierbij werd een aantal frequenties (400-3400) boven elkaar gezet en in frequentie gemoduleerd.
Voor de huis/tuin en keuken verbindingen (de abonnees) werd dit echter niet toegepast. Groot voordeel t.o.v. de hedendaagse technieken is dat er altijd een fysieke verbinding is tussen twee locaties. Doordat de spanning die benodigd is geleverd werd van uit de telefooncentrales was ook bij spanningsuitval een verbinding vrijwel gegarandeerd. De tegenwoordige technieken geven wel veel meer mogelijkheden maar bij spaningsuitval geeft dit echter wel problemen. Het aantal aansluitingee op het analoge netwerk daalt echter aanzienlijk en het is niet gek dat er ergens tussen 2010 en 2020 het analoge netwerk zijn Waterloo vindt. Hoe het dan verder gaat in noodsituaties, daar moeten we dan maar mee leren leven. Vooralsnog worden nog steeds veel analoge toestellen gebruikt achter bijv. de telefooncentrales die via ISDN , GSM en/of VOIP verbindingen op de openbare infra-structuur is aangesloten.